EU commissie houdt vast aan omstreden DRM

Digital Rights Managment (DRM), een electronische kopieerbeveiliging lijkt haar langste tijd gehad te hebben. Sinds twee weken verkoopt online media grootgrutter Amazon DRM-vrije muziek van de vier grootste muziekdistributeurs: Sony BMG. Emi, Universal, Warner Music via haar site. Achteraf gezien een verrassende ontwikkeling, twee jaar geleden was DRM immers gemeengoed. Het laatste jaar, en met name de laatste maanden geraakten de ontwikkelingen in een stroomversnelling welke met de zeer recente kentering van Sony het doodvonnis tekende van het omstreden DRM voor mp3’s

Het is echter een ongeschreven wet dat beleid en wetgeving niet met de nieuwste trends en ontwikkelingen pas houden. Een treffend voorbeeld hiervan is het beleidsdocument ‘Creative Content Online in Europe’s Single Market’ waarmee begin januari 2008 de Europese Commissie de online content sector in Europa een nieuwe impuls wil geven om meer online content te vervaardigen en online beschikbaar te maken. Aldus het voorstel zouden EU onderdanen voortaan eenvoudiger en snellere toegang tot muziek, TV programma’s, films en spelletjes via het internet, de mobiele telefoon en andere online mediadragers moeten krijgen.

Het beleidsdocument stelt voorts dat piraterij een van de belangrijkste belemmeringen voor de groei van de online content sector vormt. Het aanpakken van piraterij is niet eenvoudig en wordt nog eens gehinderd door de gefragmenteerde regelgeving en onduidelijke afspraken op het terrein van auteursrechtelijke bescherming. Volgens de Commissie moet dit tot het verleden gaan behoren zodat het voor content-aanbieders aantrekkelijker wordt om content online aan te bieden.

De Commissie formuleerde in haar beleidsvoorstel eveneens enkele aandachtspunten waaraan zij in de komende periode tot aan 2010 actief een bijdrage wil leveren. Ze moedigt de content industrie aan om meer samen te gaan werken en dientengevolge meer content beschikbaar te stellen. Verder wil ze er zorg voor dragen dat het auteursrecht voor digitale content binnen de EU nader versterkt en gehomogeniseerd worden; De Commissie wil daartoe het licentiereen van online content in de toekomst vereenvoudigen en stelt zij, in dit kader een onderzoek in naar mogelijk interessante licentiemodellen voor creatieve online content.

In het derde aandachtspunt van de Commissie draagt zij Digital Rights Managment systemen (DRM) aan als een mogelijk oplossing voor de piraterij en stelt dat: ‘Technologies that support the management of rights and the fair remuneration of creators in an online environment can be a key enabler for development of innovative business model’. DRM systemen moeten daartoe meer interoperabel en gebruiksvriendelijker worden gemaakt voor de consument.

De EU-commissaris voor ‘Informatiemaatschappij en media’ Vivianne Redding heeft met dit punt veler verbazing weten te wekken; haar commissie lijkt hiermee volledig aan de realiteit van de afgelopen dagen en weken voorbij te zijn gegaan. EMI, Warner Music, Apple, Sony BMG en als een van de laatste Napster hebben niet voor niets onlangs het DRM systeem voorgoed verbannen, nota bene op commerciële gronden.

DRM beperkt de mogelijkheden van de consument te veel volgens de labels. Bovendien worden DRM vrije downloads veel beter verkocht en is de bereidheid van de consument een compleet album aan te schaffen velen malen groter. Daarnaast is aangetoond dat DRM systemen niet of niet significant van invloed zijn op de omvang van muziekpiraterij.

Losstaand van het feit dat de EU een technologie omarmt die eigenlijk al achterhaald is, rijst de vraag op of piraterij wel de kern van het probleem is en waar het de commissie echt om te doen is. Dienen DRM toepassingen er niet toe de traditionele markt- en machtsstructuren te behouden?

Feit is dat de Commissie in haar strijd tegen piraterij de samenwerking met belangrijke spelers uit de online content sector heeft gezocht om het Online Content Platform in het leven te roepen. De doelstelling van dit platform is om in samenspraak met providers, rechtenhouders en consumentenorganisaties de belangen en problemen binnen de sector te evalueren en algemeen geldende gedragsregels tegen piraterij op te stellen. Men zou zich echter kunnen afvragen waarom de Commissie de online content makers hier niet direct in betrekt terwijl zij wel de distributeurs en de rechtenhouders van de online content benadert. Rechtenhouders organisaties vertegenwoordigen namelijk de exploitatierechten van contentmakers. Deze bevoegdheid is hen veelal exclusief toegekend. Vanuit dit oogpunt bezien, kan men zich afvragen of de belangen van content makers wel met die van de rechtenhouders organisaties overeenstemmen.

Het is daarnaast een gemis dat het beleidsdocument geen aandacht besteedt aan Open Content en de rol van alternatieve open content licentiesystemen zoals Creative Commons, welke enerzijds artiesten in staat stellen hun werk eenvoudig te beschermen en tegelijkertijd kunnen bijdragen aan de eenvoudige verspreiding van content hetgeen zich vertaalt in een groter en gevarieerder aanbod van digitale content.