De UK heeft vorige week zijn Open Government License (OGL) vernieuwd. De tweede versie van de door de Britse National Archive beheerde open licentie is interessant nieuws voor de wereld van open licenties. Door de bewoording van de licentie hier en daar aan te passen is de licentie in lijn gekomen met de Creative Commons-licenties (CC). Hierdoor wordt een splitsing van de commons gedicht.
Wat is een splitsing van de Commons?
Door werken onder een open licentie beschikbaar te maken geef je iedereen toestemming om het werk onder bepaalde voorwaarden te gebruiken (de Commons). Deze voorwaarden zijn niet altijd te mixen. Zo kun je in deze blogpost lezen dat niet alle CC-licenties door elkaar te gebruiken zijn. Er bestaan ook licenties van andere aanbieders die dezelfde brede voorwaarden dragen, maar niet compatibel zijn CC-licenties. De Creative Commons Naamsvermelding licentie en de Open Data Commons Attribution License vragen beide enkel om naamsvermelding, maar materiaal onder deze licenties zijn niet zomaar door elkaar te gebruik dankzij de specifieke juridische bewoording. Wanneer dit gebeurt spreken we van een splitsing van de Commons: Materiaal vrijgegeven onder de ene open licentie is niet herbruikbaar met materiaal vrijgegeven onder een tweede open licentie, ook al lijken ze dezelfde voorwaarden te hebben.
Dit gebeurde ook met de eerste versie van de OGL en de CC-licentie. De voorwaarde “ensure that you do not mislead others or misrepresent the Information or its source;” zorgde ervoor dat er mogelijk problemen kunnen ontstaan wanneer partijen materiaal vrijgegeven onder OGL wilden hergebruiken samen met materiaal dat onder CC was vrijgegeven. De tweede versie van de Britse OGL is een grote stap naar verdere harmonisatie van deze licenties en versterkt de mogelijkheden om materiaal die open gelicenseerd zijn te hergebruiken.
Lees hier het persbericht van de National Archives.